Met 
				Dat Leed „Warnduorp im Land Westfaolen, wiet un siet de Stadt 
				man kennt“ von Joseph Gröning ut 1913 gong de Krinknommdag loss.
Mathilde Kempkes harr sick „Erntedank – he leiht den Roggen wassen“ 
		un „De Kabuskopp“ trächte legget. Erntedank up de ganze Welt to 
		vescheidenen Tieten kam von Josef Bussmann. Heinz Beckhove wuss wat üöwe 
		de Kraniche, dat dann de Hiäwst nich mä wiet is. Auk Hedwig Timpe harr 
		sick etliche Vetellsels trächte legget. Bie dat Leed „Warnduorp auk du 
		büs de aolle nich blierwen“ konnen de Besökers es derbe Damp aflaoten, 
		well dat se ümmer tohöen mossen. De Saal was rappelvull un an de roaden 
		Blessen konns seien, dat de Kaffe aol gurt wirkt harr. Wiede gongt met 
		Helmut Brokamp. He wuss allerhand Sprüke ut de Scholtiet. „Wenn de Hahn 
		kreiet up,n Mess, bliwt Wiär wu es iss.  „Dat Lachen draffs 
		nich vegiäten“ kam von Roswitha Wienströer. Tüschkendüör wuorn de Leeder 
		„Kinen Druopen im Becher mä“ un „ Wenn alle Pütts vull Water 
		sin“….sungen.  „Dat Liäben geiht nen krummen Patt“ en fein 
		Riemsel druog Hermann Grüter vö.
Manfred Koch harr die Bieliärwnisse von fröher von Fettmarkt. In de 
		Boxbude Schlüter harr de aolle Schlüter mest Tiets aoll nen lük 
		Marmelade int Gesicht strieken, well dat he bie dat schummrige Lecht 
		wöst utsaog. Et gong die dann derbe rund, wenn de hiesigen Katzoven in 
		den Ring gongen, de auk fö Blout kinne Angst harren. Äs de Bue Jans dick 
		vont Fettmarkt trügge kam, harr he den Schwinestallt met de Schlopkammer 
		vewesselt. He wünnere sick, es he bie de Surge üöwe den Buk streek, dat 
		dao twee Riegen Knöppe wassen. Dao dach he, Döbel nao maol, hät de Frau 
		all wiee nen nieet Nachthiemd, nu aoll met twee Riegen Knöppe. So gong 
		nen lustigen Nommdag to Enne und man freiht sick aoll up den Jagdnommdag 
		an,n 20.November  wiee int Kolpinghuus.