Über
den plattdeutschen Krink
|
Warnduorp (gl). Allehand Nieigkeiten gaw et bie den lesten Krinknommdag. De schraoe Ostwind holl de Lüe nich daovon aff, int Kolpinghuus to kurmen. Et wuor so allehand vödruogen, wo man met de Holsken iöhlen konn, dat nich als daovon waor was. Met dat "„Dicke Baunenleed" von Bernhard Holtmann wuor de Anfang makt. Mathilde Kempkes har dat Vetellsel „Dat Fröhjaohr" sick trechte legget. „Jan un de Düwel" un „Pro Stunne 30 Pennig mäh" wuorn von Resi Hülsmann vödruogen. Heinz Beckhove
wuss allerhand üöwe de Witwe, de von de Gemeinde unnerstützt
wäen sollere. Roswitha Wienströer brach Vetellsels ut de Böker
von Dora Renne. De Verwandschup har den Plattdütsken Krink ne
graute Kiste met de ganzen plattdütsken Böker von Droa Renne
schenket. Roswitha Wienströer hät sick foots drüöwerher maket un
so sall wull bie de neichsten Krinknommdage nao allehand ut
Doras Böker to höen sien. De Plattdütske Krink is fö jedet aolle
Book dankbaor. We wat to Huuse nich mehr brück, kann dat gähne
in de Sunnen-Apotheke up de Mönsterstraote bie ursen Baas, Franz
Schulze Nahrup, afgiewen. Bie dat Leed „O wu schön is mien Westfaolen" konnen de Besökers derbe metsingen un üöhren Damp afflaoten. Et schallere män so üm de Pöste düört Kolpinghuus. Lisbeth Fockenbrock vertellere ne waohre Begiebenheit von fröher. Auck Bernhard Westbeld mellere sick to Wourt met twee lustige Vetellsels. Franz Schulze Nahrup mook bekannt, dat in Beilen dat plattdütske Theaterstück „Jüst äs in,t Dullhuus" spierlt wäd. Met dat Leed „Plattdütsk is so fien, jederene is debie, kürt wät dütt un datt, in dat Mönsterlänner Platt" un „Gurt gaohn- auk so, bes en anner Maol"- an,n 19. April üm 16.30 Uhr in,n Kolpinghuus, gongen de Besökers vegnögt nao Huuse. Aus "Die Glocke" vom 17. 3. 06Bilder: Wolfgang Reisner (C) 2006 |